Pod takim właśnie hasłem 10 X obchodziliśmy w parafii Podwyższenia Krzyża kolejny już, dziesiąty Dzień Papieski. Jest to uroczystość upamiętniająca wybranie Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Tego dnia, w całej Polsce odbywały się uroczyste obchody, apele i koncerty, przypominające nauczanie Wielkiego Polaka, jego kapłańskie życie, miłość do każdego, napotkanego człowieka a także wielkie zawierzenie Chrystusowi. Jan Paweł II w swoim nauczaniu, niejednokrotnie poruszał temat świętości, jako ważnego aspektu chrześcijańskiego życia. Podkreślał, że świętość nie jest jedynie przywilejem wybranych, nielicznych, lecz jest powołaniem każdego człowieka- bogatego, biednego, chorego i szczęśliwego. Bóg powołuje Ciebie i mnie- grzesznych ludzi, i w Swojej wielkiej miłości daje wszystko, co jest nam potrzebne, abyśmy się stali świętymi- czyli w PEŁNI szczęśliwymi. W swoich homiliach głosił, że świętość powinna być celem ludzi wierzących. Równocześnie swoją osobą dawał wielki przykład świętości, emanował nią- pięknem swojego człowieczeństwa, bogactwem osobowości, dobrocią, mądrością i miłością.
 

   

Młodzież z KSM-u w tym wyjątkowym dniu, pragnęła przybliżyć wszystkim parafianom osobę Jana Pawła II- jako niestrudzonego świadka i głosiciela świętości. Po wieczornej mszy św. zorganizowaliśmy z pomocą ks. Andrzeja i s. Gabrieli, półgodzinny montaż o Papieżu. Były czytane Jego słowa o świętości, mogliśmy obejrzeć prezentację multimedialną a także dwie scenki, które miały na celu uświadomienie zgromadzonym w świątyni, że Bóg powołuje do świętości każdego człowieka- w każdej chwili jego życia- w dzieciństwie, młodości i w wieku starszym. On szuka człowieka i zaprasza go do wspólnego życia, do pójścia za Nim, jako za Najwyższym Mistrzem i Zbawicielem. Niestety, często jest tak, że człowiek jest „zbyt zajęty” codziennością, by spojrzeć w stronę Boga, by usłyszeć Jego słowa o wielkiej miłości, pokorze, nadziei, jaka płynie z przyjaźni z Nim. Pochłonięci troskami i radościami doczesności, gubimy prawdziwy sens ludzkiego życia. Zapominamy o wartościach, które powinny być dla nas drogowskazem.

Wszyscy starajmy się usłyszeć wołanie Chrystusa, który sam mówi: „Oto stoję u drzwi i kołaczę. Jeśli kto, posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego...” . Mając za wzór Jana Pawła II, pamiętajmy o wielkiej miłości Boga do człowieka i o tym, że On jak nikt, pragnie byśmy byli szczęśliwi. A prawdziwe szczęście można odnaleźć tylko w Nim samym- w źródle największej Świętości.